W poniedziałek, 11 kwietnia 2016 r., Mszą św. o godz. 15.00 w Kaplicy-Sanktuarium św. Maksymiliana rozpocznie się się XXIII Kapituła Prowincjalna Warszawskiej Prowincji Matki Bożej Niepokalanej Zakonu Braci Mniejszych Konwentualnych. W obradach weźmie udział ponad 50 braci pracujących w klasztorach franciszkańskich w Polsce i za granicą.

Czym jest kapituła?

Od początku istnienia zakonu św. Franciszka bracia gromadzili się na kapitułach. Na niektórych wybierano przełożonych, ale nie to było ich głównym celem. Kapituła jest przeżyciem duchowym, podczas którego bracia mogą doświadczyć wspólnoty oraz dzielić się swoją wiarą i umacniać ją. Szczególnym wymiarem życia franciszkańskiego jest braterstwo, które w wyjątkowy sposób przeżywa się podczas takiego zgromadzenia. Wyróżnia się różne rodzaje kapituł ze względu na czas zawiązywania, cel czy rangę – najważniejszą jest kapituła generalna, która po papieżu jest najwyższą władzą zakonu. Najniższą w hierarchii jest kapituła domu zakonnego, do której należą zakonnicy danego klasztoru po złożonych ślubach zakonnych, czasowych lub wieczystych.

Co tam się dzieje?

Kapituła prowincjalna jest najwyższą władzą w prowincji zakonnej, dlatego dopiero bracia na niej zebrani decydują o jej przebiegu oraz o momencie zakończenia. Stąd nigdy nie ustala się daty rozwiązania kapituły, ponieważ nie wiadomo jak dużo czasu będzie potrzeba na podjęcie wszystkich ważnych spraw. Na przestrzeni wieków utrwalił się jednak pewien schemat, który jest zazwyczaj realizowany. Bracia przyjeżdżający na kapitułę rozpoczynają od modlitwy i skupienia, odchodząc nieco od zgiełku codziennych trosk. Zwykle przeznaczony jest na to pierwszy dzień. Dopiero w kolejnych dniach podejmuje się refleksję nad przeszłością, szczególnie nad minionym czteroleciem. Swoje sprawozdanie przedstawia wtedy prowincjał oraz ekonom prowincjalny. Po takim podsumowaniu najczęściej następuje dyskusja, która związana jest z oceną realizowanych w prowincji zadań. Ważnym i chyba najbardziej emocjonującym elementem kapituły jest wybór sześciu asystentów prowincjalnych, którzy będą pełnili swoje funkcje przez kolejne 4 lata – do następnej kapituły. Kolejny etap to czas dyskusji nad przyszłością. Bracia muszą nieustannie patrzeć na to, czego chce od nich Pan, czego wymaga od nich Ewangelia. Potrzebna jest więc pogłębiona refleksja nad tym, jak dziś realizować swoje powołanie oraz co zrobić, aby umacniać więź z Bogiem. Wtedy także rozpatrywane są wnioski braci oraz wyznaczane zadania na najbliższe lata. Ostatnim aktem tego zgromadzenia braci jest wniosek o rozwiązanie kapituły prowincjalnej, który po zatwierdzeniu jest decyzją o jej zakończeniu.

Potrzeba modlitwy!

Kapituła prowincjalna to czas rozeznawania, a więc słuchania tego, co mówi Bóg do braterskiej wspólnoty. Dlatego niezbędna jest tu otwartość na natchnienia Ducha Świętego. Stąd też wypływa prośba do wszystkich ludzi dobrej woli, którzy czytają ten artykuł, o – przynajmniej krótką – modlitwę w intencji braci kapitulnych, aby to co będzie dokonywało się w tym czasie, było zawsze zgodne z najświętszą wolą Bożą.

o. Sebastian Bielski