Śp. Ojciec Leon Benigny Dyczewski, profes wieczysty i kapłan Prowincji Matki Bożej Niepokalanej w Polsce Zakonu Braci Mniejszych Konwentualnych, jubilat w Zakonie i kapłaństwie, zmarł dnia 16 lutego 2016 r. w Łodzi, w wieku 79 lat, przeżywszy 63 lata w Zakonie i 54 lata w kapłaństwie.

Urodził się 28 października 1936 roku w Małopolu, w rodzinie Tadeusza i Feliksy. Miał czworo rodzeństwa. Szkołę podstawową ukończył w Żukowie, po czym w 1951 roku został uczniem Niższego Seminarium Duchownego w Niepokalanowie. Roczny nowicjat odbył w Łodzi-Łagiewnikach pod kierunkiem o. Augusta Rosińskiego. Pierwszą profesje zakonną złożył 31 sierpnia 1953 roku. W podaniu o dopuszczenie do ślubów zakonnych pisał, że jest w nim pragnienie „pozostania na zawsze zakonnikiem i kapłanem z Zakonie Braci Mniejszych Konwentualnych”. W latach 1953-56 kontynuował naukę na poziomie szkoły średniej w Jaśle. Po zdaniu egzaminu dojrzałości w 1956  roku rozpoczął studia filozoficzno-teologiczne w Łodzi-Łagiewnikach, które potem kontynuował w krakowskim Seminarium Ojców Franciszkanów. W opinii wychowawców jawił się jako człowiek skromny, cichy, bardzo posłuszny. Podkreślano, że do przełożonych odnosił się z szacunkiem i sumiennie wywiązywał się ze swych obowiązków. Ojciec Leon śluby wieczyste złożył 7 października 1959 roku. Był to ważny moment, który chciał przeżyć odpowiedzialnie, o czym świadczą jego słowa: „poznałem życie zakonne, poznałem przepisy, które mnie obowiązują i będą obowiązywały i stwierdziłem, że będę mógł podołać wymaganiom życia zakonnego, wypełniając ściśle swe obowiązki”. Sakrament święceń w stopniu prezbiteratu przyjął 8 lipca 1962 roku z rąk ks. bp. Bronisława Dąbrowskiego.

Po święceniach został skierowany do Kołobrzegu, gdzie podjął obowiązki prefekta szkolnego. W 1963 rozpoczął studia z socjologii na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Prace magisterską obronił w 1966 roku, po czym podjął wykłady w Seminarium Franciszkańskim w Łodzi oraz posługę wicerektora i wychowawcy kleryków.

W 1969 roku o. Dyczewski powrócił do Lublina, gdzie został zatrudniony na KUL-u. Od tego czasu życie śp. o. Leona było złączone z pracą naukową na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Pracę doktorską obronił w 1974 roku, tytuł doktora habilitowanego uzyskał w 1981 roku, profesorem zwyczajnym został w 1994 roku.

Główne kierunki jego zainteresowań naukowych obejmowały katolicką naukę społeczną, socjologię kultury, socjologię rodziny, środki społecznego komunikowania, public relations, wielokulturowość, kulturę regionalną.

W czasie pracy na KUL-u pełnił wiele funkcji naukowych i administracyjnych. Z ważniejszych należy wymienić: asystent przy Międzywydziałowym Zakładzie Badań nad Kulturą Chrześcijańską (1969-71); asystent przy Katedrze Socjologii Chrześcijańskiej, a następnie adiunkt przy Katedrze Socjologii Rodziny (1971-83); kierownik Katedry Socjologii Kultury KUL (1984-2013); Prodziekan Wydziału Nauk Społecznych (1990-93); dyrektor Podyplomowego Studium Komunikowania Społecznego i Dziennikarstwa (1992-2013). O. Dyczewski był także organizatorem Instytutu Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej na Wydziale Nauk Społecznych KUL (2008) oraz kuratorem Katedry Kultury Medialnej.

Wielokrotnie prowadził badania oraz wykłady w zagranicznych ośrodkach naukowych we Francji, Wielkiej Brytanii, Austrii, Belgii, USA i Niemczech.

Kunszt naukowy o. Profesora był doceniany przez powoływanie go do wielu organizacji i stowarzyszeń. Należał m.in. do Towarzystwa Naukowego KUL, Rady Naukowej Instytutu Jana Pawła II, Polskiego Towarzystwa Socjologicznego, Polskiego Towarzystwa Gerontologicznego (był jednym z założycieli), Polskiego Towarzystwa Polityki Społecznej, European Association for Catholic Adult Education. Był członkiem w komisjach Episkopatu Polski: do spraw środków społecznego przekazu, do spraw trzeźwości oraz do spraw kultury. Zasiadał w Komitecie Nauk o Pracy i Polityki Społecznej PAN  oraz Komitecie Socjologii PAN. Był ekspertem Państwowej Komisji Akredytacyjnej dla kierunku socjologia. Brał udział w pracach Zespołu Doradców Ministra Pracy i Polityki Socjalnej (1992) i Radzie Polityki Społecznej przy Urzędzie Prezydenta RP Lecha Wałęsy (1993-95).

W ramach Prowincji i Zakonu powierzano mu wiele funkcji i obowiązków. Aktywnie uczestniczył w przygotowaniach do beatyfikacji o. Kolbego – był współredaktorem wyboru pism. Opracowywał i popularyzował tematykę związaną ze św. Maksymilianem i Niepokalanowem poprzez publikacje w kraju i zagranicą. Był wykładowcą w seminariach franciszkańskich w Łodzi i Krakowie. Pełnił funkcje Prefekta d/s Formacji i Studiów Prowincji Matki Bożej Niepokalanej oraz Prefekta d/s Formacji i Studiów  Jurysdykcji Franciszkańskich  Europy Środkowej i Wschodniej. Był gwardianem klasztoru w Lublinie. Kilkakrotnie uczestniczył w Kapitułach Generalnych.

Ojciec Profesor był znany z zaangażowania w wiele inicjatyw o charakterze społecznym. Należy tu wspomnieć pracę na rzecz ruchu regionalistycznego na Lubelszczyźnie, stworzenie Akademii Społecznej oraz formację wiernych świeckich w tzw. Rodzinie Franciszkańskiej.

Śp. o. Dyczewski zostawił dużą spuściznę naukową. Był autorem lub współautorem ponad 43 książek, 320 artykułów. W jego dorobku jest ponadto ponad 130 publikacji o charakterze popularnonaukowym i publicystycznym. Był promotorem 27 prac doktorskich. W jego bibliografii znajdują się także dzieła artystyczne: Scenariusz do wystawy „Idee i działalność św. Maksymiliana”, scenariusz do filmu dokumentalnego o św. Maksymilianie oraz komentarz do filmu  o św. Maksymilianie.

Praca o. Leona była nagradzana wieloma odznaczeniami. Otrzymał między innymi Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski – Prezydent RP, Odznakę Honorową „Zasłużony dla Kultury Polskiej”, Medal za Zasługi w Walce  o Niepodległość i Prawa Człowieka 13.XII.1981, Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”, Medal im. Wacława Szuberta – Komitet Nauk o Pracy i Polityki Społecznej PAN, Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski – Prezydent RP.

Po zakończeniu pracy na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, o. Profesor zamieszkał w Łodzi w Wyższym Seminarium Duchownym Ojców Franciszkanów. Prowadził jednak dalej bardzo aktywne życie naukowe biorąc udział w wielu projektach w kraju i zagranicą.

Ostatnie miesiące życia śp. o. Leona były naznaczone zmaganiem z chorobą i cierpieniem, które z pokorą przyjmował.

W środowiskach, w których działał zostawił dużo ciepłych wspomnień. Dla studentów był mistrzem wprowadzającym w arkana nauki i pracy na Uniwersytecie. Jego współpracownicy podkreślali, że potrafił zaszczepić pasję zdobywania wiedzy, społecznikowskiego zaangażowania i otwartości na potrzeby innych. Odbierany był jako człowiek życzliwy, skromny i pełen dobroci. Widziano w nim przykład kapłana, przewodnika duchowego, który służył wsparciem w radosnych i trudnych chwilach życia. Podkreślano, że potrafił pogodzić pracę naukową z poświęceniem na rzecz prowadzenia innych do wspólnoty z Bogiem i ludźmi.

Żegnając śp. o. Leona Dyczewskiego mamy w pamięci jego służbę Kościołowi, dziękujemy za dobro, które czynił i modlimy się, aby Miłosierny Bóg obdarzył go nagrodą życia wiecznego.

Pogrzeb śp. ojca Leona Benignego Dyczewskiego odbył się 22 lutego 2016 roku o godz. 12.00 w Łodzi-Łagiewnikach. Mszy świętej przewodniczył J.E. o. bp Błażej Kruszyłowicz, Biskup Pomocniczy Senior Archidiecezji Szczecińsko-Kamieńskiej. Okolicznościową homilię podczas Mszy świętej wygłosił J.E. ks. bp Adam Lepa, Biskup Pomocniczy Senior Archidiecezji Łódzkiej. Kondukt żałobny na cmentarz poprowadził i przewodniczył modlitwom przy grobie Prowincjał o. Wiesław Pyzio.

0. Piotr Żurkiewicz, Sekretarz Prowincji

10 przykazań właściwego stosunku do mediów:

Ja, Pan, jestem twoim Bogiem, a nie telewizja lub jakiekolwiek inne medium

1. Nie zapominaj nastawić anteny na świat nadprzyrodzony, na to, co w górze jest. Bóg dotrzymuje tego, co mówi i obiecuje, media nie.

2. Nie twórz fałszywych wyobrażeń o sobie, świecie i Bogu. Rzeczywistość jest często inna, aniżeli przedstawiają ją media.

3. Miej czas na Dobrą Nowinę. Tak wiele złych wiadomości dostarczanych przez media – przez dłuższy czas – nie zniesie żaden człowiek.

4. Nie zgub swoich bliźnich z oczu i nie strać wiary w ich dobrą wolę. Są oni lepsi niż ukazują ich media.

5. Nie miej upodobania w przemocy i gwałcie. Media nie mogą się bez nich obyć. A życie bez nich jest szczęśliwsze.

6. Trzymaj się mocno wyobrażenia świata i systemu wartości przekazywanych przez tradycję i do jakich sam dochodzisz. Media często je niszczą, niszczą też sacrum i wszelkie tabu.

7. Miej własną opinię na temat ważnych zagadnień życia i nie wierz wszystkiemu, co czytasz w prasie, słyszysz w radiu, oglądasz w telewizji i internecie. Media ubierając się w słowa i obrazy obiektywizmu, często są stronnicze, wiele w nich sensacji, jednostronności i półprawd, uprawiają propagandę.

8. Nie pozwól uzależnić się. Broń swojej wolności, zachowaj dystans i postawę krytyczną wobec tego, co czytasz, słyszysz, oglądasz. Właściciel koncernów medialnych, partie polityczne, potężni producenci i handlowcy przy pomocy mediów chcą pozyskać ciebie jako swego zwolennika, nabywcę swoich towarów i usług.

9. Nie patrz na innych, bądź panem samego siebie. Świat pełen ludzi potrzebuje niezależnych i w pełni rozwiniętych osobowości.

10. Nie uchylaj się od odpowiedzialności. Bohaterzy telewizyjni i filmowi mają życie wymyślone i za ciebie żyć nie będą.

prof. Leon Dyczewski OFMConv

kai.pl/BP KUL, aw, Łódź