Klasztor franciszkański w Iwieńcu ufundował w 1702 stolnik miński Teodor Wańkowicz, osadzając zakonników franciszkańskich przy istniejącym od 1606 parafialnym kościele. W latach 1702-1705 z inicjatywy jednego z zakonników, Andrzeja Czechowicza, za środki zebrane przez wspólnotę wzniesiono na jego miejscu nową świątynię, kościół św. Michała Archanioła.

Po upadku powstania listopadowego klasztor franciszkański został zamknięty, a w budynku umieszczono więzienie dla duchownych, skazanych przez władze carskie. W latach 1856-1860 obiekt odrestaurowano. W następstwie represji po powstaniu styczniowym klasztor został skasowany. Jednocześnie rozpoczęto przebudowę świątyni na prawosławną cerkiew.

Obiekt powrócił do Kościół katolickiego w ramach akcji rewindykacyjnej po odzyskaniu niepodległości przez Polskę. Inicjatorem procesu odzyskania kompleksu klasztorno-świątynnego był ordynariusz miński bp Zygmunt Łoziński. Franciszkanie wrócili do Iwieńca, obejmując opieką duszpasterską kilkutysięczną miejscową parafię. W 1935 r. oficerowie i żołnierze garnizonu w Iwieńcu ufundowali dla świątyni dzwon o wadze 1260 kg. Dzwon ten poświęcono pamięci zmarłego marszałka Józefa Piłsudskiego i opatrzono napisem: ”

W miejsce zrabowanych przez rząd zaborczy w czasie wielkiej wojny w roku 1917, dzwon ten został ulany w Niepodległej Polsce i poświęcony pamięci Wodza Narodu i Wskrzesiciela Ojczyzny, Pierwszego Marszałka Polski, Józefa Piłsudskiego.

Podczas 2. wojny światowej na terenie kościoła ukrywano sprzęt medyczny. 19 czerwca 1943 dzwon “Marszałek” dał w południe sygnał do wybuchu zbrojnego powstania w Iwieńcu. Następnego dnia wycofujący się do Puszczy Nalibockiej partyzanci zabrali sprzęt medyczny ze sobą. Dzwon “Marszałek” został natomiast zakopany w pobliżu kościoła, co uchroniło go przed zniszczeniem.