Formowanie przyszłych duszpasterzy dokonuje się nie tylko na płaszczyźnie ludzkiej, duchowej i intelektualnej, ale również poprzez posługę wśród tych, którzy jej najbardziej potrzebują: dzieci upośledzonych umysłowo, młodzieży z rodzin patologicznych, osób głuchoniemych, dzieci i młodzieży znajdujących się w domach dziecka i ośrodkach opieki społecznej, a także wśród więźniów.

Alumni mogą rozwijać swoje talenty poprzez przygotowanie i emisję programów w Radiu Niepokalanów, w zespole muzycznym Pokój i Dobro, w redakcji czasopisma Nasze Życie, w chórze etc. W czasie wakacji i na doroczne uroczystości bracia udają się do klasztorów Prowincji Matki Bożej Niepokalanej i Świętego Maksymiliana Marii Kolbego, aby tam pomagać w różnych posługach.

Wyjeżdżają też na kursy nauki języków obcych. Ważnym rysem formacji seminaryjnej jest skupienie i modlitwa. Alumni utrzymują ograniczony kontakt ze światem, by poprzez wewnętrzne wyciszenie otworzyć swoje serce na głębsze doświadczenie obecności i bliskości Boga.

Takie doświadczenie jest konieczne, aby stać się dla innych przewodnikiem w sprawach życia duchowego. Również przez zwykłe prace codzienne, jak zmywanie naczyń, sprzątanie, praca w ogrodzie, bracia klerycy uczą się prostoty życia, jakiej przykład dał nam św. Franciszek z Asyżu.