Kolekcja publikacji o. prof. Celestyna Napiórkowskiego OFMConv.

Biblioteka Cyfrowa KUL udostępniła kolekcję publikacji o. prof. Celestyna Napiórkowskiego OFMConv.

Publikacje dostępne w Bibliotece Cyfrowej KUL

1. Służebnica Pana: (problemy-poszukiwania-perspektywy) / Stanisław Celestyn Napiórkowski;  Katolicki Uniwersytet Lubelski. Wydział Teologii. Katedra Mariologii.
2. Ja, Służebnica Pana: (problemy, poszukiwania, prespektywy) / Stanisław Celestyn Napiórkowski.
3. Ut unum: dokumenty Kościoła katolickiego na temat ekumenizmu: 1982-1998 / red.: Stanisław Celestyn Napiórkowski, Krzysztof Leśniewski, Jadwiga Leśniewska.
4. Wszyscy pod jednym Chrystusem: ogólnokościelny dialog katolicko-luterański. Cz. 1, Lata 1965-1981 / Stanisław Celestyn Napiórkowski.
5. Historia ruchu ekumenicznego / Stanisław Celestyn Napiórkowski.
6. Solus Christus: zbawcze pośrednictwo według “Księgi zgody” / Stanisław C. Napiórkowski ; Katolicki Uniwersytet Lubelski. Wydział Teologii

Stanisław (Kostka) ze chrztu 9 września 1933 r. (ur. 6 dni wcześniej), 1949 – franciszkanin OFM Conv (obłóczyny), 1957 – święcenia kapłańskie, 1959-1965 studia teologii dogmatycznej KUL, 1964-2004 – angaż na KUL, 1949 wstąpienie do nowicjatu franciszkanów, 1950 – pierwsze śluby zakonne, 1957 święcenia kapłańskie z rąk prymasa Wyszyńskiego, 1965 doktorat z nauk teologicznych, 1965-67 studia na Wydziale Filozofii Chrześcijańskiej KUL u doc. Stanisława Kamińskiego (Metodologia), 1975 habilitacja, 1985 stanowisko prof. nadzw., 1989 stopień prof. zwyczajnego; 2004 – przejście na emeryturę. 11-26.09.2010 – na zaproszenie abpa Tomasza Pety z Astany, stolicy Kazachstanu, prowadzenie dni skupienia dla duchowieństwa i sióstr zakonnych – w ramach przeżywania Roku Maryjnego w tym kraju. Wykładał na uczelniach w Rosji, Czechach, Słowacji, Litwie i Lotwie oraz kilku światowych Kongresach Mariologicznych. 2013 – z Lublina do Niepokalanowa i praca w instytucie Kolbianum.

Mariolog, ekumenista, metodolog teologii, organizator badań teologicznych; członek komisji Episkopatu Polski ds. Ekumenizmu (1970-94), członek Komisji Mieszanej Episkopatu Kościoła Katolickiego w Polsce i Polskiej Rady Ekumenicznej (1974-94) oraz Podkomisji Dialogu (1977-96), międzynarodowej komisji mieszanej katolicko-luterańskiej na forum światowym (1976-84); przewodniczący Sekcji Dogmatycznej Teologów Polskich (1983-89); członek komisji katolicko-luterańskiej w Polsce (od 2000); współpracownik redakcji Katolickiej Encyklopedii w Moskwie (od 2008); kierownik Katedry Mariologii (1978-2004), współpracownik Instytutu Ekumenicznego KUL (1983-2004) i jego dyrektor (2001), 1980-2014 dyrektor Instytutu Franciszkańskiego w Łodzi, twórca i współredaktor „Biblioteki Instytutu Franciszkańskiego” (27 tomów) oraz Małej Biblioteki Instytutu Franciszkańskiego (16 tomów), inicjator i organzator Forum Teologów Europy Środkowej i Wschodniej (konferencje w Lublinie, Odessie i Jałcie, Łucku, Petersburgu i Moskwie), twórca i redaktor “Lignum Vitae”, rocznika Wyższego Seminarium Duchownego Franciszkanów w Łodzi (1:2000-14:2013) i serii wydawniczej “Veritas et Vita” (1: 2006-), twórca serii wydawniczej Katedry Mariologii KUL “Mariologia w kontekście” (1:1987-), redaktor działów Mariologii oraz Teologii Interkonfesyjnej Zachodniej w Encyklopedii Katolickiej, założyciej i redaktor biuletynu “Teologia w Polsce” (1983-2006); inicjator Forum Teologów Europy Środkowej i Wschodniej. Osiągnięcia: – wydanie podręcznika Jak uprawiać teologię (również w języku słowackim i ukraińskim), w dziedzinie mariologii – odnowa, zwłaszcza poprzez recepcję nauki Soboru Watykańskiego II, Adhortacji Pawła VI Marialis Cultus, enc. Jana Pawła II Redemptoris Mater i Katechizmu Kościoła Katolickiegooraz poprzez postulat mariologii w kontekście; w dziedzinie ekumenizmu – studia nad teologią Reformacji i współczesną protestancką krytyką mariologii i maryjności katolickiej, krytyczno–życzliwe prezentowanie w Polsce myśli ewangelickiej; znaczący udział w przygotowaniu podpisania przez zwierzchników Kościołów chrześcijańskich wspólnej deklaracji o chrzcie (2000); wieloletnia działalność na rzecz recepcji światowych dialogów międzykościelnych w Polsce; od czerwca 2001 – konsultor w Radzie ds. Ekumenizmu Konferencji Episkopatu Polski; w dziedzinie franciszkanizmu – promocja duchowości św. Franciszka oraz szkoły franciszkańskiej zwłaszcza św. Bonawentury, św. Antoniego z Padwy, bł. Jana Dunsa Szkota i św. Maksymiliana; promotor 55 doktoratów i licznych magisteriów; organizator wielu sympozjów i konferencji naukowych; autor, redaktor i współredaktor ponad 1000 publikacji, m.in. Spór o Matkę (1988), Solus Christus (wyd. I. 1978, II. 1979, III. 1999), Z Chrystusem w znakach. Skrypt sakramentologii ogólnej(wyd. I. 1984, II. 1995, III. 2006), Matka i Nauczycielka. Mariologia Soboru Watykańskiego II (z ks. J. Usiądkiem 1992), Jak uprawiać teologię (wyd. I. 1991, II. 1994, III. 2002), Nauczycielka i Matka. Adhortacja Pawła VI Marialis cultus na temat rozwoju należycie pojętego kultu maryjnego (1991), Jan Paweł II, Matka Odkupiciela(1993), Maryja w tajemnicy Chrystusa (1997) – praca zbiorowa, Matka mojego Pana(1988), Matka naszego Pana (1992), Matka Pana (1998), Służebnica Pana (2004), Ja, Służebnica Pana (2009), Oto Ja, Służebnica Pana (2015), Przez Jezusa do Maryi – materiały z sympozjum mariologicznego 2001; A bliźniego swego… Materiały z sympozjum Św. Maksymilian Maria Kolbe – Żydzi – masoni (pod red. 1997), La théologie en Pologne aujourd’ hui wyd. przez Association Européenne de Théologie Catholique(1998), edycja źródeł do mariologii, seria Beatam me dicent..” – Teksty o Matce Bożej (11 tomów od 1981), edycja źródeł do ekumenizmu Ut Unum – Dokumenty Kościoła Katolickiego na temat ekumenizmu (t. I 1982, t. II 2000), Bliżej wspólnoty. Katolicy i luteranie w dialogu 1965-2000 (z Karolem Karskim 2003), Wierzę w jeden Kościół (2003), Więksi i mniejsi prorocy Europy Środkowo-Wschodniej XX wieku (2003), współredaktor (z prof. Jerzym Kłoczowskim) materiałów z sympozjów Zakony franciszkańskie w Polsce (7 vol.), Doświadczam i wierzę (1999), Bóg łaskawy (2001), Ku mariologii w kontekście, t. I-III (2008), Duch Święty – Kościół – człowiek, t. I 2011, II 2012 w TN KUL. Przynależność: Pontificia Academia Mariana Internationalis (od 1975), PAN (2003-06), Komitet Nauk Teologicznych, Lubelskie Towarzystwo Naukowe (2003-), członek Komisji VI. Polsko-Ukraińskich Związków Kulturowych oddział PAN w Lublinie (2003-2006), Rzymskokatolickie Towarzystwo Teologiczne na Ukrainie (2014-). Najwyższa nagroda mariologiczna Pro Ancilla Domini (Rzym), ekumeniczna nagroda im. św. Brata Alberta (2011) oraz doktorat honoris causa Uniwersytetu Opolskiego (2014). Wyjątkowo ceni sobie wyróżnienie władz Polski Ludowej: ponad 20 razy odmawiały mu paszportu uniemożliwiając wyjazd na Zachód. Hobby: w młodości piłka siatkowa, od wielu lat – lektura prac swoich uczniów oraz ich promocja.